Lieve wakkere vrouw,

Je ziet het niet, als je niet kijkt.

Aandacht, waar gaat het heen?

Aan wie of wat geef je het?

En strookt het met je verlangen?

Of is het een vlucht?

Weg van wat mogelijk is, omdat het onwaarschijnlijk is of te mooi voor woorden?

Of..

Omdat je al niet meer gelooft dat het überhaupt kan?

Wat als dit werk was?

Zo zitten, schrijven, leren, reflecteren..

Wat als dat alles is wat nodig is om geld te verdienen, om je leven mee te vullen?

Nu niet meteen denken: "Maar dat kan niet."

Ja, ik hoorde het wel.

Natuurlijk kan het!

De zon blijft je ook vertellen dat het kan.

Je wordt telkens aangemoedigd met haar stralen op je gezicht.

Merk je het niet op?

Nee, want jouw gedachten zitten vol met vragen.

"Maar hoe zou dat er verder uit zien?"

"Wie zit er dan op te wachten?"

"Willen mensen daar wel voor betalen?"

Goh, wat een twijfels.

Maar wie ben jij om te zeggen dat dat niet kan?

Alles is mogelijk.

Alles.

Je wilt stilte en rust.

Je wilt eenvoud en overvloed.

Je wilt spreken en schrijven.

Je wilt natuur.

Je wilt een groep vrouwen.

Je wilt ze opzoeken in het echt.

Je wilt ze uitdagen, inspireren.

Laten zien wat er kan.

Laten zien wat echt is.

Je wilt delen, ook de mindere kanten.

Je wilt uit alle rust creëeren, schrijven, werken.

Je wilt zo ook zelf ontwikkelen.

Je wilt zoeken en delen.

Je wilt gevoel, spiritualiteit, zachtheid en vriendelijkheid.

Ga dan weg van alle voorbeelden.

Nee, niemand kan het je laten zien.

Je hebt geen voorbeelden nodig.

Je hebt mij, de stem van binnen.

En niet om mijzelf een schouderklopje te geven..

Maar die spreekt de enige waarheid.

Liefs, jeZelf.