Lieve wakkere vrouw,

Regeltjes.

Voor jezelf. Voor anderen.

Voor wat of wie bestaan ze eigenlijk niet?

Je zou ze willen vervloeken, maar toch ook weer niet, want het is een deel van je.

Als een oude vriendschap die je niet durft op te zeggen staan de regeltjes telkens weer voor je deur.

Het is soms zelfs zo erg dat ze de hele dag bij je op de bank zitten, als een puberende tiener, onderuit gezakt alsof ze onderdeel van het huishouden zijn zonder dat je het doorheb.

Maar aanwezig.. Dat zijn ze zeker.

Vooral wanneer je voor een nieuwe keuze staat.

Een splitsing of kruispunt.

Je wéét potverdorie wat je wil doen, maar op het momént dat je denkt: ‘Ja, dit is het..’ dan lijkt het alsof die voorheen anonieme, ongeziene gast een seintje krijgt, opspringt en met wijd gesperde ogen heel hard roept: ‘JA MAAR HEB JE HIER WEL AAN GEDACHT? OF DIT? EN HOE MOET DIT OF DAT DAN?’

En heel soms, bij de meest spannende momenten lijkt het alsof hij niet eens meer de moeite hoeft te doen om van die bank af te komen.

Dan is fluisteren genoeg om je van jouw gedachten af te brengen.

Goed, het punt is nu: Hoe werk je deze asociale gast de deur uit?

Je kunt je maar één manier bedenken, aangezien negeren ook geen effect heeft, en dat is: bewust worden dat hij er is.

Iets minder anoniem maken. Dat is stap 1.

Zorgen dat hij niet meer ongehoord binnensluipt en ondertussen ook nog eens de koelkast leegvreet.

En als je hem dan ook nog eens op heterdaad kunt betrappen..

Zodra hij één van zijn ‘regeltjes’ gebruikt..

Of je probeert te overtuigen van de sociaal ongewenste kanten van je nieuwe pad..

Dan kan je die wegzetten als ‘een van hem’.

Je weet wel, zo’n kuur, een ‘daar-heb-je-hem-weer’ moment.

Aha, daar is stap 2. Relativeren. Minder serieus nemen.

Want wat weet hij nou eigenlijk?

Met z’n regeltjes..

Wie heeft ze eigenlijk bedacht?

Waar komen ze vandaan?

En wat komen ze bij JOU doen, een vrouw die normaliter toch al niet graag binnen de lijntjes kleurt..

Oeh, nu wordt het menens.

Hij wordt gehoord.

Hij wordt betrapt.

Hij wordt op z’n plek gezet.

Je ziet hem kijken. Vind ‘ie niet leuk..

Maar laat je z’n vriendin ‘bang-voor-andermans-emoties’ nou vorige week al bij het grofvuil hebben gezet.

Net goed. Ga je eigen moeder pesten.

Liefs, jeZelf.